Łopian (Arctium lappa) to roślina występująca w niemal całej Europie i Azji – rośnie głównie w okolicach przydrożnych, ogródkach, zaroślach, rowach, pod płotami oraz na miedzach. Charakteryzuje się rozpoznawalnymi różowymi kwiatostanami o łuskach w kształcie haczyka, które łatwo przyczepiają się zarówno do sierści zwierząt, jak i do ludzkich ubrań (popularnie są zwane rzepami). Lecznicze właściwości łopianu są znane od lat – w naturalnej medycynie i kosmetyce wykorzystuje się przede wszystkim jego korzeń.
Korzeń łopianu zawiera między innymi wielocukry, olejki eteryczne, kwasy organiczne, sole mineralne, fitosterole, substancje białkowe oraz witaminę C. Dzięki temu znajduje szerokie zastosowanie w lecznictwie, między innymi:
– przy kłopotach z trawieniem (zwiększa wytwarzanie soku żołądkowego, żółci oraz enzymów trawiennych),
– przy podwyższonym poziomie cukru (obecność w łopianie inuliny sprawia, iż roślina ta pomaga w normalizowaniu glikemii),
– gdy zachodzi konieczność oczyszczenia organizmu ze zbędnych i szkodliwych produktów przemiany materii (działa moczopędnie i napotnie).
Dodatkową właściwością łopianu jest łagodzenie stanów zapalnych i związanego z nimi bólu. Dzięki temu może być pomocny przy wszelkich dolegliwościach bólowych – będących skutkiem złamań, zwichnięć, urazów bądź reumatyzmu
Dobroczynne właściwości łopianu są też wykorzystywane w kosmetyce – możliwość hamowania rozwoju bakterii oraz grzybów sprawia, iż może służyć do leczenia chorób skóry, występujących zwłaszcza na tle łojotokowym (trądzik, świąd, czyraki, wyprysk). Sprawdza się też jako antidotum na słabe, wypadające i pozbawione blasku włosy.
